Omdat Schmidt en Jenko het zo goed gedaan hebben op de middelbare school heeft de politieleiding besloten dat het 21 Jump Street-experiment klaar is voor een opvolger, maar dan op 22 Jump Street aangezien de oude kerk waar hun hoofdkwartier eerder zat overgenomen is door Koreanen en ze nu moeten verhuizen naar de overkant van de straat. Geen paniek echter, zoals altijd als er een vervolg gemaakt wordt op een succes is er meer budget dus dat wil zeggen dat het hoofdkwartier een heel stuk moderner oogt, en ook de technische snufjes die ter beschikking staan krijgen een upgrade. Verrassing van de dag is echter dat de twee niet wederom naar de middelbare school moeten, maar deze keer plezier mogen gaan maken op de universiteit waar recentelijk een studente overleden is na het nemen van een nieuwe drug genaamd “WhY-PhY”. De taak is dus simpel en zowat hetzelfde als vorige keer: drugs op school, zoek de dealer, zoek de leverancier.
Echter, zo simpel is het allemaal niet. De universiteit is niet echt hetzelfde als de middelbare school, de relaties liggen anders, en het basisgegeven van de dealer lijkt ook al fout te zijn. Wanneer Schmidt dan ook nog eens aanpapt met een studente geschiedenis en Jenko erin slaagt om het football team te vervoegen en daar de sterren van het dak te spelen gaat het helemaal de verkeerde kant op.
Meer van hetzelfde, maar met een net iets groter budget. Dat is zowat de standaard formule voor een sequel en dat is dan ook wat je zou verwachten van 22 Jump Street. Gelukkig voor ons hebben de mensen achter de film dat ook wel door en doen ze hun uiterste best om dit gegeven zo veel mogelijk in het belachelijke te trekken en er grappen rond te verzinnen. Wat je hierboven las omtrent het grotere budget dat ter beschikking staat wordt dan ook letterlijk naar voren gebracht in de film…
Grappen en grollen is natuurlijk waar 22 Jump Street om draait en het goede nieuws is dat we wel degelijk ons erop betrapten dat we luidop lachten, en dit toch wel zeker vier keer. Spijtig genoeg blijft het wel bij die paar keer want voor de rest krijgen we weer een hoop puberale grapjes voorgeschoteld omtrent seksuele handelingen en slaagt men er niet in om het niveau veel hoger te krijgen.
Tatum en Hill doen net zoals de rest van de cast hun best, maar echt schitterend werk krijgen we niet voorgeschoteld. Het verhaal kan niet echt overtuigen, de actie is wel even leuk maar het blijft een komedie en de humor overstijgt zoals gezegd het puberale niveau niet. Waarschijnlijk perfect dus voor een tienerpubliek, maar niet echt voor wie hoopte op toch wel wat meer niveau.
22 Jump Street is een waardige sequel van de eerste film maar daarmee is eigenlijk het meeste al gezegd. We krijgen wel enkele leuke grappen voorgeschoteld maar die gaan een beetje verloren in de overdaad aan puberale humor en voor het verhaal zelf hoef je het ook al niet te doen. Toch een tip: bekijk de eindgeneriek tot op het einde want deze is werkelijk magnifiek en slaagt er perfect in om sequelitis compleet belachelijk te maken.
7.0
Photos
See all photos >>
Meer
The Banker
A Haunting in Venice
Transformers: Rise of the Beasts