In dit drama worden in zes schijnbaar opzichzelfstaande verhaallijnen de complexe verbanden bekeken die mensen van de ene op de andere generatie met elkaar gemeen hebben
Onze opinie:
Alles is met elkaar verbonden. Dat is zowat de premisse van Cloud Atlas en om deze stelling te bewijzen krijgen we zes verhalen voorgeschoteld die door elkaar getoond worden, elkaar beïnvloeden, en zo meerdere eeuwen omspannen.
Een notaris die in 1849 de oceaan oversteekt en de onmenselijkheid van slavernij ontdekt, een homofiele muzikant die in dienst gaat van een componist in de hoop om genoeg te leren om zijn eigen meesterwerk op papier te krijgen, een journaliste die een complot ontdekt omtrent een nucleaire reactor, een uitgever die opgesloten wordt in een verpleeghuis, een kloon die in opstand komt in een futuristisch Korea, en het verhaal van een bijgelovige stam in het post-apocalyptische Hawaii uit de verre toekomst die moet zien te overleven. Dit alles wordt gedurende bijna 3 uur op ons afgevuurd met een sterrencast waarin we onder andere Tom Hanks, Halle Berry, Hugo Weaving, Susan Sarandon, Keith David, Hugh Grant en James D’Arcy terugvinden, en dat onder regie van Tom Tykwer (Perfume: The Story of a Murderer), en Lana en Andy Wachowski (The Matrix). Je zou voor minder hoge verwachtingen krijgen.
We hebben echter al meer projecten van deze magnitude onder hun eigen gewicht zien bezwijken en spijtig genoeg heeft ook Cloud Atlas daar last van. De film begint heel verwarrend, en als je na enige tijd net begint door te hebben hoe alles in elkaar lijkt te zitten merk je enkele minuten later dat je alweer de draad kwijt lijkt te zijn. Dit proces onderga je meermaals tijdens het kijken en dit vooral vanwege het van de hak op de tak springen door de tijd. De makers zijn gelukkig wel kundig genoeg om ervoor te zorgen dat je vanaf ongeveer halverwege de film een onbedwingbare nood krijgt om verder te blijven kijken en de verwarring er zonder probleem bijneemt. Echter, het einde is allesbehalve spectaculair en laat je achter zonder een gevoel van voldoening als beloning voor de inspanning die je hebt geleverd om dit hele epistel te ondergaan.
De acteerprestaties zijn op zich wel goed, maar mensen zoals Tom Hanks, Hugo Weaving en Halle Berry worden telkens bij elk verhaal opgetrommeld om een andere rol aan te nemen en dit gaat echt wel héél ver bij momenten. Weaving die valse borsten moet aandoen om de duivelse matriarch te spelen van een bejaardentehuis? Neen, dit is ook voor ons een brug te ver! Het lijkt eerder wel een verkleedpartijtje dan een zogezegd epische film!
Cloud Atlas probeert groots over te komen maar als puntje bij paaltje staat en je eens deftig naar de aparte verhalen kijkt merk je al snel dat er eigenlijk veel te weinig inhoud aanwezig is om zulke epische proporties te rechtvaardigen. Meestal is er in zulke gevallen een alomvattend verhaal, of zelfs maar een moraal, maar ook dit lijkt te ontbreken of is te dun om een echte impact te maken en de film naar een hoger niveau te tillen.
Cloud Atlas lijkt veel te vertellen, maar eigenlijk weinig echt te zeggen. In België hebben we daar zelfs een term voor bedacht: filibusteren. En dat is echt niet iets dat we in een film willen zien…
7.4
Photos
See all photos >>
Meer
What Keeps You Alive
Troy
Salem’s Lot (2024)