Sarah Manning arriveert met de trein in de stad maar op het perron merkt ze plots een vrouw die als twee druppels water op haarzelf lijkt. Voordat ze echter van de schok kan bekomen gooit de vrouw zichzelf op de treinsporen voor de volgende aankomende trein. Sarah, die niet voor een kleintje vervaard is, besluit om eieren voor haar geld te kiezen en neemt de handtas die de vrouw op het perron had laten staan mee waardoor ze plots toegang heeft tot een geheel nieuwe identiteit met een huis, geld, een carrière en zelfs een vriend!
Dat klinkt allemaal wel zeer leuk, maar al snel komt Sarah erachter dat er wel degelijk een reden was waarom de vrouw in het station zich van het leven beroofde; zij was namelijk niet de enige die op Sarah leek. Al snel komt Sarah erachter dat zij deel uitmaakte van een experiment met klonen en dat verscheidene van deze klonen ondertussen een leven opgebouwd hebben maar eveneens aan het onderzoeken zijn waar ze vandaan komen en wie achter hun bestaan zit terwijl iemand anders dan weer blijkbaar op jacht is om alle klonen een kopje kleiner te maken en als dusdanig het experiment te beëindigen…
Een lesbische wetenschapster, een “soccer mom”, een psychotische moordenares, een carrièrevrouw, een transseksueel en een vrijgevochten moeder die alles zou doen voor haar dochtertje. En dan hebben we het nog niet over verscheidene personages gehad die slechts even voorbij komen. Tatiana Maslany zet ze allemaal neer als compleet verschillende personages en doet dit nog op een geloofwaardige manier ook, fantastisch! Het acteerwerk is trouwens over de algehele linie goed te noemen, ook van de verscheidene andere leden van de cast zonder dat er echt iemand uitsteekt boven- of onderaan.
Iets minder fantastisch is echter het script en dit dan vooral bij het tweede seizoen. In seizoen 1 gaat het zoals je zou verwachten vooral over de zoektocht naar wat er allemaal aan de hand is en hoe de personages hiermee om kunnen gaan en spanning wordt goed afgewisseld met momenten van amusement wat veelal komt vanuit het personage Alison die als neurotische soccer mom echt wel voor de grappige toon zorgt. In het tweede seizoen wordt er meer focus gelegd op de ziekte die de klonen na verloop van tijd lijken te krijgen en is Alison echter veel minder betrokken bij de algemene verhaallijn waardoor de stukjes omtrent haar eerder afleidend werken dan bijdragen. Niet getreurd echter want de spanning die opgebouwd wordt blijft wel aanwezig, en een leuk gegeven is ook dat het gevaar voor de klonen regelmatig vanuit een andere richting komt.
Het eerste seizoen van Orphan Black zet heel snel de toon en levert in tien episodes een verhaal af dat er staat. De uitwerking is (vanwege budget natuurlijk) niet op niveau van bekende Amerikaanse series in het genre, maar moet qua inhoud zeker niet onderdoen. Het tweede seizoen gaat een heel stuk breder en introduceert nog een hoop nieuwe personages waardoor de structuur wat verloren gaat en het geheel minder overtuigend overkomt. Laat dit je echter niet weerhouden want Orphan Black is zeker de moeite van het bekijken waard en we kijken al uit naar seizoen 3!
Orphan Black is een intrigerende Canadese sci-fi serie die opvalt door een slim geschreven verhaal en natuurlijk de topprestatie van actrice Tatiana Maslany die zeer overtuigend ongeveer de helft van de personages voor haar rekening neemt. Heeft misschien niet de bekendheid als Amerikaanse series zoals Fringe of Lost, maar zeker niet te versmaden.
8.3
Photos
See all photos >>
Meer
Landman – Seizoen 1
The Order (2024)
Land of Bad