De nieuwe Star Trek gaat verder met deze actiesequel waarin Kirk en Spock samen met een onwaarschijnlijke bondgenoot vechten tegen terroristen die Starfleet bedreigen
Onze opinie:
Na de succesvolle reboot in 2009 onder de leiding van niemand minder dan JJ Abrams leek het dat Star Trek nieuw leven ingeblazen was. Een fris alternatief universum, de iconische personages van de allereerste serie waren weer terug, en van de cast kon men op zijn minst zeggen dat ze talentvol zijn. Vanaf het moment dat Into Darkness aangekondigd werd lagen de verwachtingen dan ook zeer hoog, en dit werd er niet minder op toen bekend raakte dat niemand minder dan Khan (de gedenkwaardige baddie uit Star Trek 2: The Wrath of Khan) zijn opwachting zou maken.
Into Darkness begint met Kirk en zijn crew die een primitieve planeet redden van de ondergang. Dit is echter niet zonder gevolgen want tijdens de reddingsactie komt Spock in een hachelijke positie en Kirk ziet zich genoodzaakt om de Eerste Richtlijn (“Prime Directive”) te schenden om hem te van een wisse dood te behoeden. Hierdoor komt Kirk zwaar onder vuur en het is enkel dankzij zijn mentor Pike dat hij niet teruggestuurd wordt naar de Starfleet Academy. Pike, die nu het commando gekregen heeft van de Enterprise, wil Kirk nog een kans geven om te tonen dat hij een capabel officier is die zich niet enkel laat leiden door zijn onderbuik en stelt hem aan als eerste officier op het schip.
Zover komt het echter niet want na een aanslag op een geheim laboratorium wordt ook de top van Starfleet aangevallen en hierbij komt Pike om het leven. De terrorist Harrison slaagt erin om op het nippertje te ontsnappen naar Kronos, de thuisplaneet van de Klingons, en Kirk krijgt van Admiraal Marcus de opdracht om met de Enterprise op pad te gaan en Harrison te pakken te krijgen.
De zaken zijn echter niet zo rechtlijnig als je zou denken en zodra Kirk Harrison gevangen neemt blijkt al gauw dat het nooit de bedoeling is geweest dat deze levend terug zou keren naar Aarde om berecht te worden…
Zoals hierboven reeds gezegd lagen de verwachtingen redelijk hoog voor deze Into Darkness. Er was nieuw leven geblazen in de Star Trek franchise, we hebben een cast die de film niet moet opnemen tussen opnames van afleveringen voor TV, de schrijvers van onder andere Fringe tekenden wederom voor het script, en niemand minder dan JJ Abrams – die de laatste jaren de ene hit na de andere aflevert – staat aan het roer. Kan het nog misgaan? Ja dus.
Het lijkt wel of Abrams en zijn crew bij elkaar zijn gekomen en tijdens een brainstorming sessie een lijstje opmaakten van wat ze zoals “cool” vinden bij Star Trek en dan bedachten dat deze elementen gecombineerd met een overdaad aan spectaculaire actie en effecten wel genoeg waren voor een schitterend vervolg op de reboot. Het gevolg: een film die op zichzelf staand misschien wel verdienstelijk is maar binnen het Star Trek universum gewoon vol zit met fouten. Zo erg zelfs dat je al geen Trekkie moet zijn om te merken dat de logica achter bepaalde zaken compleet ontbreekt.
“Beam me up Scotty” is een van de meest iconische quotes uit Star Trek, maar zich zo kunnen transporteren van de ene kant van het heelal naar de andere uithoek is toch wel serieus fout. Niet alleen brengt dit de vraag met zich mee waarom er überhaupt ruimteschepen zijn, maar ook zorgt het ervoor dat het begin van de film gewoon op niets slaat. Sneller vliegen dan het licht met de Warp Drive is iets eigen aan Star Trek, maar hoe je dan mooi oplichtende torpedos kan afschieten terwijl je in Warp zit doet blijkbaar geen vragen rijzen bij de makers. Intergalactisch telefoneren is plots ook een mogelijkheid geworden, maar dat vinden we nog altijd een kleiner foutje dan dat men “strandt” op 295.000km van de Aarde om dan plots door de zwaartekracht van onze planeet aangetrokken te worden… Dit zijn maar enkele van de vele problemen die Into Darkness teisteren, en zoals gezegd moet je geen Trekkie zijn om deze op te merken.
Als je Into Darkness compleet op zichzelf bekijkt, en alles omtrent Star Trek compleet uit je geheugen bant, dan krijg je een verdienstelijke sci-fi film voorgeschoteld die bij een eerste keer kijken zeer zeker kan onderhouden. Het grote probleem zit er echter in dat de fouten in het verhaal niet puur gebonden zijn aan kennis van Star Trek en telkens je de film herbekijkt worden deze enkel maar meer en meer zichtbaar en storend.
Onze verwachtingen waren misschien te hoog voor Into Darkness (dat gebeurt wel meer met Star Trek films – we gaan zeker niet zeggen dat deze over de gehele lijn schitterend zijn) maar dat deze niet boven het niveau van de typische Hollywood blockbuster a la Transformers uitstijgt is toch wel een zware teleurstelling.
7.7
Photos
See all photos >>
Meer
City of Lies
Wrong Turn (2021)
Dexter: New Blood – Seizoen 1