Het verhaal van Wikileaks, en daarbij natuurlijk Julian Assange, kennen we allemaal ondertussen al wel. Althans, dat denken we toch. De site die duizenden geheime documenten in de openbaarheid gebracht heeft, en zijn oprichter die ondertussen politiek asiel heeft in de ambassade van Ecuador in Londen, zijn immers jarenlang meermaals in het nieuws geweest en het middelpunt geworden van allerlei schandalen.
In The Fifth Estate krijgen we een overzicht te zien van de geschiedenis van deze website, en dit vooral vanuit het perspectief van Daniel Berg die misschien niet de originele oprichter is maar wel een van de drijvende breinen achter de site totdat Assange ook voor hem een stap te ver ging en hij dan maar besloot om er de stekker uit te trekken. Of toch iets in die aard, blijkbaar “saboteerde” hij het uploadplatform.
De film duurt een dikke twee uur en daarin krijgen we te zien hoe Assange met van alles en nog wat bezig is wanneer hij Berg contacteert en meesleept om de “wereld te gaan redden” met Wikileaks, een site die hij gemaakt heeft om klokkenluiders absolute anonimiteit te geven wanneer ze geheime documenten publiek willen maken. Berg wordt al snel ingepakt door de charmante (maar duidelijk manipulatieve) Assange en samen beginnen met het ene schandaal na het andere naar buiten te brengen. Dit geeft hun site natuurlijk meer en meer bekendheid waardoor ze toegang krijgen tot nog grotere geheimen, tot op het punt dat ze de bekende documenten over de oorlog in Irak en de Amerikaanse diplomatie vrijgaven in samenwerking met bekende media als The New York Times, The Guardian en Der Spiegel. Door de tijd heen verliest Berg echter langzaam zijn vertrouwen in de oprichter van Wikileaks en het niet censureren van namen in deze documenten waardoor zogezegd talloze levens op het spel komen te staan is voor hem de laatste druppel waarna hij zijn medewerking opzegt.
Veel nieuws wordt er in The Fifth Estate niet naar voren gebracht, de makers houden zich veelal bij het bekende verhaal en voegen weinig verdere diepgang of achtergrond toe. Een film over een website maken is echter allesbehalve makkelijk om te maken en spannend is dit in principe ook al niet. Men heeft daarom besloten om de (vermoedelijke) impact van de publicaties op mensenlevens ook even ten berde te brengen. Zo krijgen we de executie te zien van enkele van de eerste klokkenluiders, volgen we een informant die voor zijn leven mag vrezen, en krijgen we te zien hoe men in het Witte Huis zenuwachtig wordt van wat Assange allemaal in petto heeft of kan hebben. Helpt dit om The Fifth Estate een betere film te maken? Eigenlijk niet.
Telkens je het gevoel krijgt dat de makers een punt willen maken omtrent iets slagen ze erin om dit grondig teniet te doen, en wat erger is: ze doen dit opzettelijk en het einde waarin we Benedict Cumberbatch als Assange een “interview” zien geven is daar het hoogtepunt van. De quote ” If you want the truth, you have to seek it out for yourself” zegt het eigenlijk allemaal. De makers willen een beeld geven zonder enige commentaar of duiding – een beetje zoals Wikileaks zelf doet – en dat is in principe niet slecht maar wel bij een film zoals deze. Op zijn minst zou je verwachten dat men ergens naartoe werkt (en dat kan zelfs een open einde zijn) maar bij The Fifth Estate krijg je enkel maar het gevoel dat je meer dan twee uur van je tijd verspild hebt. En dat is zeer spijtig gezien het wederom schitterende acteerwerk van Benedict Cumberbatch.
The Fifth Estate levert een verfilmde versie af van de feiten die we allemaal al kennen uit het nieuws, maar voegt niets relevants toe en weigert om ook maar een beetje een standpunt in te nemen. Allemaal goed en wel voor een site als Wikileaks maar van een film verwacht je toch wel iets anders.
6.2
Photos
See all photos >>
Meer
Argylle
The Martian
3 Body Problem – Seizoen 1