Een groep vrienden komt weer bij elkaar voor een “pub-marathon” wat leidt tot het einde van de wereld en dat is niet alleen de naam van de laatste pub
Onze opinie:
Met The World’s End sluiten Edgar Wright, Simon Pegg en Nick Frost hun “Three Flavours Cornetto Trilogy” af, een trilogie waarbij de mannen telkens een bepaald genre onder handen nemen en wat spelen met de natuurlijke fouten die eigen zijn aan het specifieke genre. Zo maakten ze met Shaun of the Dead een heerlijke persiflage op de typische zombiefilm, tackelde Hot Fuzz de politie-actiefilm, en nemen ze met The World’s End de sci-fi/rampenfilm op de korrel. En dit natuurlijk met telkens de bekende Britse flair die we graag zien.
The World’s End verschilt van de vorige films voornamelijk op twee vlakken. Vooreerst is er het feit dat Simon Pegg en Nick Frost duidelijk de rollen omgedraaid hebben. Waar Frost eerder de onnozele sidekick moest voorstellen is hij deze keer de intelligentste van de twee waar Pegg eigenlijk een echte loser naar voren brengt. Niet getreurd echter, de switch werkt zeer goed en de twee spelen wederom de pannen van het dak voor zover hun rollen dat toelaten. Het tweede punt is dat er duidelijk meer geld beschikbaar was. Zo zien we al wat bekendere gezichten voorbij komen (o.a. Pierce Brosnan en Rosamund Pike) maar vooral de cinematografie is er stukken beter op geworden. De beelden zien er gewoon gelikt uit en ook de special effects zijn veel impressionanter dan bij de voorgaande films van de heren.
Bekendere namen en beter filmwerk mogen dan wel tof zijn om te hebben, uiteindelijk komt het er toch op aan dat een film in zijn geheel leuk is om te bekijken. En ook daar slaagt The World’s End in. Waar “This is the End” vooral fans van Seth Rogen aanspreekt en de rest van de mensheid in slaap wiegt houden Pegg en Frost het op grappige dialogen en absurde situaties waar zowat iedereen mee kan lachen. Zelfs als je geen fan bent van sci-fi moet het basisgegeven je niet weerhouden om deze film een kans te geven want het hele gedoe met buitenaardse robots is enkel maar achtergrond om de meest onnozele stommiteiten op je af te vuren.
The World’s End is echter niet perfect. Het eerste half uur van de film is nogal zwaar maar wel nodig om de evolutie van de personages te kunnen volgen. Als je hierdoor geraakt kom je echter op het punt waarbij het tempo merkelijk omhoog gegooid wordt en dan kan je zonder probleem achteruit gaan liggen en voluit een grijns op je gezicht laten toveren vanwege de waanzinnige dingen die de “vijf musketiers” allemaal overkomen. En dan willen we daarbij ook nog even vermelden dat de dialogen tegen het einde gewoon zo geschift zijn dat je echt wel een zuurpruim moet zijn om niet te beginnen lachen.
Net als eerder vernoemde End of the World gaat The World’s End (die ongeveer in dezelfde periode uitgebracht werd) over het einde van de wereld maar wederom wordt duidelijk gemaakt dat Britse humor toch wel stukken beter is dan Amerikaanse en als we tussen beide zouden moeten kiezen gaat onze voorkeur zonder twijfel uit naar de laatste. Simon Pegg, Nick Frost, en regisseur Edgar Wright leveren alweer een grappige film af die een groot publiek zal kunnen aanspreken, ook al blijft het een genrefilm.
Ook al blijft Shaun of the Dead onze favoriet binnen de “Cornetto Trilogy” van Simon Pegg, Nick Frost en regisseur Edgar Wright, The World’s End is voor ons de nummer twee in het drieluik. En we hopen dat het hier niet bij blijft.
7.0
Photos
See all photos >>
Meer
What Keeps You Alive
Troy
Salem’s Lot (2024)